University Of Palermo

Op 12 januari 1806 veranderde Ferdinand III van Bourbon, koning van Napels en de Twee Siciliëen, de Panormite Academy of Studies in een universiteit en verleende haar de bevoegdheid om graden in theologie, geneeskunde, rechten en filosofie uit te reiken: een verovering die de stad had al eeuwen gewacht.​ In feite was er in de 15e eeuw (maar misschien al twee eeuwen eerder) een Franciscaans atelier in Palermo waar theologie, heilige Schrift, kerkelijk recht en filosofie worden onderwezen, en het Algemeen Atelier, ook toegankelijk voor leken, wier cursussen kunt u afstuderen aan andere universiteiten. In 1550 werden deze twee realiteiten overweldigd door de geboorte van het jezuïetencollege, voorbestemd om een rol van absoluut protagonisme in de realiteit van die tijd te veroveren en, in het imposante Collegio Massimo, vandaag de dag de zetel van de regionale bibliotheek.,

Op 1 december 1767 werden de jezuïeten verdreven uit de Bourbon-koninkrijken van Napels en Sicilië en al hun bezittingen, inclusief bibliotheken, werden door de koninklijke macht in beslag genomen. Op 31 juli 1778 vertrouwde de koning een delegatie de taak toe om de Studio in Palermo te reorganiseren en naast de "leer van woorden" werd ook "de leer van de dingen" geïntroduceerd, namelijk geometrie, economie, landbouw. en handel. De toekomstige universiteit was in embryo.

Met de komst van Garibaldi in 1860 en de annexatie van Sicilië bij het koninkrijk van Savoye, werd de universiteit volledig seculier, werd de theologische faculteit gesloten en werd de school voor ingenieurs en architecten opgericht. De universiteit wordt een plaats van levendige politieke debatten en intense deelname aan het leven van de stad, de regio, het land. Hij is de hoofdrolspeler, met zijn tanden, van die vruchtbare periode van artistieke, architectonische en literaire productie, die tussen het einde van de 19e eeuw en het begin van de 20e eeuw door Sicilië trok; draagt bij aan de stedelijke transformatie van de stad en, met haar afgestudeerden, aan de vorming van de heersende klasse van het eiland en een aanzienlijk deel van de politieke klasse die het land zou hebben geregeerd.

Na de Tweede Wereldoorlog, die enorme verliezen onder het personeel en ernstige schade aan de structuren veroorzaakte, wist de universiteit zich te herstellen ondanks de schaarse economische middelen en sociale desoriëntatie. Van daaruit begint een fase van diepgaande transformatie om te beantwoorden aan de groeiende behoefte aan universitaire opleiding en illustere persoonlijkheden van de wetenschappelijke wereld voeren hun activiteiten uit binnen de University Of Palermo : van Giuseppe Piazzi, die de eerste asteroïde ontdekte in 1801, tot de chemicus Stanislao Cannizzaro die een beslissende bijdrage levert aan het moderne atomaire systeem, aan Emilio Segrè, Nobelprijs voor natuurkunde in 1959.