The University of Edinburgh - The School of History, Classics & Archaeology

Introductie

De School voor Geschiedenis, Klassiek en Archeologie aan de Universiteit van Edinburgh is een van de grote wereldcentra voor de studie van het menselijk verleden.

De school omvat de drie vakgebieden geschiedenis, klassiekers en archeologie, samen met het centrum voor de studie van het moderne conflict, het Schotse centrum voor onderzoek naar diaspora en het centrum voor middeleeuwse en renaissancistische studies.

Uitmuntendheid

De onderzoekskwaliteit van de school werd aangetoond door het Research Excellence Framework 2014 toen onze inzending aan het panel History in het VK als derde werd beoordeeld voor het aantal 'wereldleidende' en 'internationaal uitstekende' onderzoekers; Classics werd als vijfde beoordeeld in het Verenigd Koninkrijk (Elsevier REF2014 Results Analysis).

Onze gemeenschap

Er zijn meer dan 90 academische stafleden, 38 administratief personeel, 60 honorary professors en fellows, 300 afgestudeerde studenten en een huidige niet-gegradueerde bevolking van 1.100 studenten, van wie ongeveer een kwart internationale studenten zijn.

Ons gebouw

De School voor Geschiedenis, Klassiek en Archeologie beslaat de Westvleugel van het Grade A-monumentale Old Medical Building, gelegen aan de zuidelijke rand van de oude stad.

Ontworpen door Edinburgh architect Robert Rowand Anderson (1834-1921), de Edinburgh Medical School, gebouwd 1876-86, en de McEwan Graduation Hall, het zustergebouw, waren belangrijke toevoegingen aan de universiteitscampus. Een wedstrijd voor het ontwerp van het nieuwe gebouw werd geopend in 1874 met zes prominente architecten ingediende plannen variërend in stijl van gotisch tot neo-klassiek tot modernistisch. Tien professoren van geneeskunde en anatomie waren unaniem in het selecteren van Rowand Anderson als de winnaar, daarbij verwijzend naar de functionaliteit en esthetische kwaliteiten van zijn ontwerp.

Het gebouw is in de Noord-Italiaanse renaissancestijl en bevat design-invloeden uit Venetië en Bologna, waaronder rode pannendaken, een torenspits met torentjes en palazzo-voorgevels. Voorafgaand aan het indienen van zijn wedstrijdinvoer, had Rowand Anderson een wervelende tournee gemaakt door Europese medische scholen, musea, paleizen en kerken om inspiratie op te doen. Een grote campanile of een klokkentoren, evenals een geïntegreerde afstudeerzaal, werden weggelaten vanwege budgettaire beperkingen, de eerste verkleinde tot een kleine bel aan de noordkant van de binnenplaats en het McEwan Hall-project werd uitgesteld tot de jaren 1890.

In 1884 sprak Anderson over zijn ontwerpproces en beschreef de populaire Palladiaanse stijl als te rigide en de gotiek niet passend bij de wetenschappelijke geest van die tijd. "Ik heb gebruik gemaakt van die fase van de kunst die ontstond in Italië in de tweede helft van de vijftiende eeuw, toen de grote geesten van dat land de banden van dogma en kerkelijk gezag begonnen te doorbreken en vastbesloten waren om te informeren naar de aard van alle dingen ." Voor Anderson en voor de professoren die zijn winnende ontwerp selecteerden, was de stijl van architectuur bedoeld om de studenten, docenten en onderzoekers die binnen de muren werkten te helpen en te inspireren.

Recente renovaties

Voordat de School voor Geschiedenis, Klassieke Oudheid en Archeologie het gebouw betrok, werd het interieur van de Westvleugel tussen maart 2009 en augustus 2010 volledig gerenoveerd, voor een bedrag van £ 14 miljoen. De grote luchtige kamers met uitzicht op Middle Meadow Walk huisvesten nu postdoctorale studie kamers en de Jim McMillan Room, een gemeenschappelijke ruimte voor personeel en postdoctorale studenten genoemd ter ere van het vorige hoofd van de school. Andere nieuwe toevoegingen zijn onder meer verschillende archeologielaboratoria, hoogtechnologische collegezalen, speciale studieruimten met opklapbare werkplekken en huisvesting Schoolboekcollecties.

Een contrapunt van deze moderniteit is een brede selectie kunstwerken en kunstvoorwerpen uit de grote collectie van de School, waaronder beeldhouwwerken uit de Castica-collectie, archeologische tentoonstellingen en historische documenten. Deze versieren nu veel van de gangen, studieplekken en informele vergaderruimtes door het hele gebouw.