Een mastergraad: 4 oriëntaties De Master of Science in Geography is een 2e cyclus opleidingsprogramma van de Faculteit Geowetenschappen en Milieu van de Universiteit van Lausanne. De training maakt deel uit van de Bologna-verklaring (19 juni 1999) en leidt tot de toekenning van een Master of Science-graad.

Gevorderde master in de biologie van organismen en populaties, vanuit de hoeken van ecologie, evolutie en instandhouding. Deze verschillende benaderingen maken het mogelijk om zeer brede niveaus van de organisatie te integreren, van het gen tot de gemeenschappen. Er zijn drie mogelijke specialisaties: "Gedrag, economie en evolutie", "Computationele ecologie en evolutie", of "Geowetenschappen, ecologie en milieu".

Opleiding van de volgende generatie milieuprofessionals Menselijke activiteiten zijn een regelmatige oorzaak van onevenwichtigheden in natuurlijke systemen en de samenlevingen die daarvan afhankelijk zijn, op lokaal, regionaal en mondiaal niveau. Inzicht in de onderliggende fysische, chemische en biologische processen is essentieel voor het oplossen van hedendaagse milieuproblemen. Hoewel milieugegevens nu met hoge frequentie en hoge resolutie worden geproduceerd, zijn er nog maar weinig professionals die voldoende zijn opgeleid om met deze enorme gegevensstroom om te gaan en deze te begrijpen. Het begrip van milieukwesties wordt weergegeven in de vorm van numerieke methoden en modellen waarmee weloverwogen managementbeslissingen kunnen worden genomen. Dergelijke modellen moeten echter rekening houden met gegevens die zijn verzameld door observatie en monitoring van de betrokken verschijnselen. Anders heeft de informatie die ze verstrekken weinig werkelijke waarde. De Master of Science (MSc) in Environmental Science biedt niet alleen een geschikte wetenschappelijke basis in milieuwetenschappen, maar het behandelt ook hoe de milieugegevensstroom kan worden gebruikt om milieumodellering beter te informeren, en hoe modellering kan worden gebruikt om voorspellingen te doen op basis van monitoringgegevens. Het behandelt toepassingsgebieden die worden beïnvloed door zowel fysische als chemische processen (bijv. Grondwatersystemen, aardverschuivingen, stortplaatsen, punt- en diffuse bronnen), evenals de interactie van omgevingsstressoren met de biota. Deze interdisciplinariteit zal helpen om professionals te vormen die in staat zijn om steeds complexere interacties tussen de kritieke zone, verschillende biomen en menselijke activiteit aan te pakken.